Gia Carangi: Burzliwe życie pierwszej supermodelki

Pierwsza z generacji supermodelek lat 80. 

Piękna, wyzwolona i nieszczęśliwa.

Gia Marie Carangi

Przyszła na świat się w Filadelfii w 1960 roku. Jej rodzina miała włoskie korzenie, co doskonale było widać w gęstych, ciemnych włosach zmysłowo opadających na jej twarz i hipnotyzującym, orzechowym spojrzeniu. Opuszczona przez matkę, Gia spędzała dużo czasu z rówieśnikami, tańcząc w klubach i chodząc na koncerty.

Gia Carangi: biografia

Po raz pierwszy została wypatrzona na dyskotece w rodzinnym mieście. Dzięki fotografowi, który zrobił jej zdjęcia próbne, podpisała kontrakt z agencją Wilhelmina Models i zamieszkała w Nowym Jorku. Wtedy rozpoczął się dla niej czas samodzielności, castingów oraz sesji. Jej twarz stawała się coraz bardziej popularna, w wieku 18 lat zarabiała już sześciocyfrową kwotę, regularnie gościła na okładkach VOGUE'a i Cosmopolitan, i wszyscy liczący się w branży sami zabiegali o pracę z nią.

Urodzona gwiazda

Gia kryła w sobie coś, czym nie dysponowały modelki

w stylu blond kociaków z lat 70.

Ona miała równocześnie seksapil i melancholię.

Artyści pokroju Helmuta Newton'a niejednokrotnie wspominali, że praca z Gią była czystą przyjemnością. Pozowała intuicyjnie i spontanicznie, miała bardzo plastyczną twarz, a obiektyw aparatu ją kochał. Wrażenie na świecie mody robił także jej charakter i sposób bycia – była wolnym duchem, żyła dokładnie tak jak chciała: odważnie i beztrosko. Nie ukrywała swojej orientacji, problemów rodzinnych i skłonności do imprez. 

Porównywano ją nawet do aktora Jamesa Dean'a, określając

mianem buntowniczki o bardzo wrażliwej duszy.

Szybkie tempo codzienności i ogrom pracy na wybiegu 

nie ograniczały życia uczuciowego Gii

– związki zawsze były dla niej ważne. 

Niestety, modelka nie odnalazła szczęścia w miłości. Wiązała się kolejno z wieloma mężczyznami i kobietami, desperacko szukając zrozumienia i bezpieczeństwa. Wielkie rozczarowania, a potem jeszcze śmierć jej mentorki i agentki Wilhelminy Cooper, stały się przyczyną narastającej w niej depresji. Gia wpadła w wir suto zakrapianych alkoholem imprez w undergroundowych nowojorskich klubach. 

Powoli zaczynała eksperymentować z narkotykami,

najpierw kokainą, a później heroiną.

Mimo kilku odwyków, Gia zawsze wracała do nałogu.

– Wszystko robię na maksa. –

wyznała w jednym z wywiadów. 

Takie właśnie było całe jej życie, zarówno zawodowe, jak i prywatne. Kiedy pozowała, to całą sobą, a kiedy imprezowała, to do białego rana. Gdy wpadała w szpony uzależnienia, na rękach przybywało blizn od igieł, a w kalendarzu było coraz mniej zleceń. Jej kariera zaczęła chylić się ku upadkowi. Fotograf Francesco Scavullo próbował jeszcze pomóc odbudować pozycję Gii w świecie mody.

Kiedy fotografował ją na okładkę Cosmopolitan'a w 1982 roku, polecił jej ukryć ręce za plecami i przyjąć taką pozycję ciała, aby nikt nie dostrzegł blizn świadczących o nieprzemijającym nałogu, wyższej wagi i ogólnie słabej kondycji. 

Niestety nikt już wtedy nie wierzył w fenomen Gii.

Wiodło jej się coraz gorzej i mocno podupadała

na zdrowiu, a w 1986 roku, zmarła na AIDS.

Miała zaledwie 26 lat.

Historię burzliwego życia supermodelki można

poznać dzięki filmowi Gia z 1998 roku, w którym

w tytułową postać wcieliła się Angelina Jolie.

Polecamy:

Linda Evangelista: Historia kultowych cięć