Claire McCardell – kreatorka amerykańskiego stylu

Jej projekty były kobiece, ale równocześnie wygodne. Dała Amerykankom praktyczne odzienie, tworząc w ten sposób klasyczny american look.

Claire McCardell

W latach przedwojennych w światowej modzie królowały europejskie marki o wieloletnich tradycjach, takie jak Chanel czy Lanvin. W tych czasach wszystkie amerykańskie elegantki jeździły na zakupy do paryskich butików, gdzie zamawiały projekty szyte na miarę. Mieszkanki kraju po drugiej stronie Atlantyku coraz częściej zauważały jednak, że ich styl odróżnia się od tego, co lubią ich bardziej wyrafinowane koleżanki z Europy. Amerykanki poszukiwały bowiem lekkich, codziennych strojów i wtedy właśnie pojawiła się Claire McCardell.

Na czym polegała rewolucja w jej wykonaniu? Projektantka zrezygnowała z używania wyszukanych, europejskich materiałów, faworyzując tkaniny samodziałowe oraz swojskie i nieskomplikowane gatunki bawełny o gęstym splocie. 

Miłośniczka tego, co praktyczne i wygodne

Claire McCardell przyjechała do Europy w 1926 roku. Przez rok studiowała projektowanie w Paryżu i pracowała jako asystentka jednej z tamtejszych kreatorek mody. Na jej umiejętności mieli wpływ najwięksi krawce tamtych czasów. W jednym z wywiadów dla magazynu Time przyznała, że od początku kariery jej projekty były tym, co sama chciała znaleźć we własnej garderobie. Miłym zaskoczeniem okazała się więc wiadomość, że inni również potrzebują podobnej odzieży.

Projektantka miała w swoim portfolio kilka topowych projektów, które powielała, zmieniając w nich tylko materiały, kroje i wersje kolorystyczne.

McCardell tworzyła przede wszystkim spódnice o lekko rozkloszowanej linii, kombinezony (koniecznie noszone do espadryli) oraz sukienki z tak zwanym dekoltem halter. Przepasane cienkim paseczkiem w talii i wiązane na szyi kreacje efektownie eksponowały ramiona.  Projektantka hołdowała prostocie zarówno w kroju, jak i w krawiectwie. Stosowała proste w obsłudze zamki błyskawiczne i unikała zużywania całych bel materiału – jej styl był oszczędny i funkcjonalny, stanowiąc kwintesencją sportowej elegancji.

Tak powstała moda na co dzień projektowana w duchu amerykańskiej wygody. Spódnice i bluzki mogły być dowolnie ze sobą zestawiane, by zapewnić kobietom nieskończoną ilość stylizacji. Claire nawet wieczorowe suknie szyła z miękkich tkanin (głównie wełny i bawełny), sprawiając, że stawały się one wygodne i dawały większą swobodę ruchu. Podobnie jak Coco Chanel, ona także uwielbiała rozwiązania z męskim rodowodem. Zaczerpnęła wiele elementów z chłopięcej szafy, które następnie wprowadziła do kobiecej garderoby, takie jak dżins, duże kieszenie, plisowania oraz kanty. 

Projekt wyjątkowej Monastic Dress

McCardell nie szyła odzieży na miarę. Jej kolekcje były sprzedawane jako ready-to-wear w czasach, kiedy idea jeszcze nie zagościła w pracowniach europejskich projektantów. Strategia ta mocno wpłynęła na późniejsze dokonania innych amerykańskich projektantów, m.in. Donny Karan.

Największym sukcesem Claire okazał się projekt Monastic Dress z 1938 roku. Był to fason luźnej sukienki bez zaznaczonej talii, która dopasowywała się do każdej figury dzięki obecności cienkiego jak spaghetti paseczka. Fenomen tego projektu wynikał z faktu, że sukienka miała uniwersalny kształt, który pasował na każdą Amerykankę, a oprócz tego idealne sprawdzał się w czasie upałów w południowych Stanach. Kreacja została włączona do kolekcji marki Townley, z którą McCardell przez wiele lat współpracowała.

Kolejnym przełomowym pomysłem projektantki było spopularyzowanie połączenia butów do baletu ze spodniami typu capri.

Zestawienie pokochały aktorki Audrey Hepburn i Brigitte Bardot. Ukoronowaniem tych dokonań stała się nagroda, którą McCardell otrzymała od prezydenta Harry'ego Trumana w 1950 roku. Była to statuetka Narodowego Klubu Prasowego Kobiet za wybitne dokonania w dziedzinie mody.