Paryż zawsze był miejscem, gdzie moda splata się z literaturą, architekturą i emocjami, a nowa kolekcja Chanel Spring–Summer 2026, pierwsza w pełni sygnowana przez Matthieu Blazy’ego jako dyrektora kreatywnego marki, udowadnia, że dom nie boi się opowiadać historii na nowo. To pokaz, który był bardziej rozmową niż kolekcją – dialogiem między Gabrielle Chanel a teraźniejszością, zbudowanym na kontrastach, paradoksach i nieustannym ruchu między męskością a kobiecością. To, co zobaczyliśmy na wybiegu, można odczytać jako trzyczęściową narrację: od odnalezionych w archiwach inspiracji Boyem Capelem i koszulami od Charvet, przez dzienną garderobę z miękkimi tweedami i przetworzoną torebką 2.55, aż po uniwersalny język przyszłości, w którym tweed staje się transparentny, a biżuteria planetarna.

W artykule znajdziesz:

• jak Matthieu Blazy buduje swoją wizję Chanel przez rozmowę z Gabrielle,

• które elementy garderoby zostały odczytane na nowo i zyskały nowe życie,

• jak wygląda „uniwersalna” kobieta Chanel w 2026 roku,

• dlaczego ta kolekcja redefiniuje pojęcie luksusu i wolności.

 

ZOBACZ TAKŻE: ZMYSŁOWY TIMOTHÉE CHALAMET TWARZĄ BLEU DE CHANEL

 

 

Makabryczny paradoks elegancji: od Boya Capela do Gabrielle

 

Pokazy mody rzadko stają się opowieściami, które mają swój dialog i dramaturgię. A jednak Matthieu Blazy, świeżo mianowany dyrektor artystyczny działu mody w Chanel, postanowił właśnie od rozmowy zacząć. W kolekcji na wiosnę–lato 2026 wprowadza nas w uniwersum marki, gdzie przeszłość spotyka się z przyszłością, a głos Gabrielle Chanel rozbrzmiewa obok nowoczesnej interpretacji Blazy’ego.

 

Jednym z kluczowych motywów kolekcji była męska koszula. I ma ona swoje historyczne motywy.

 

Boy Capel, jej ukochany, nosił bowiem koszule od paryskiego krawca Charvet. Chanel przejęła je i zaczęła nosić po swojemu, przekształcając w część własnego stylu. Matthieu Blazy powrócił do tego momentu, zestawiając koszule z masywnymi, surowo wykończonymi marynarkami i spodniami w proporcjach inspirowanych męską krawiecką tradycją. Tweed, zamiast być miękkim tłem, stał się bardziej brytyjski, sztywniejszy, bardziej zdyscyplinowany. A jednocześnie obok praktyczności pojawiła się lekkość: jedwabne drapowania, wiązania na supeł, dzianiny, które przechodzą z dnia w noc.

 

 

Le Jour – codzienność Chanel pod lupą

 

Dzienna garderoba Chanel na SS26 została przepisana na język współczesności. Torebka 2.55 – symbol domu – pojawiła się „zgnieciona”, ze złamaną strukturą, z odsłoniętą bordową podszewką. Kameliowe kwiaty, dotąd gładkie i perfekcyjne, zamieniły się w pogniecione, splecione z dzianinowymi kostiumami. Tweedy miały strzępienia, były wyszywane lub haftowane, jakby niosły na sobie ciężar historii, a jednocześnie przesuwały ją do przodu.

 

Czarno-białe zestawienia nawiązywały do Art Déco i samego DNA marki – geometrycznych pudełek Chanel. Motyw florystyczny nie był już jednak ilustracyjny – malowane ręcznie wzory rozmywały się, przeistaczając w abstrakcyjne płatki. To Chanel, które oddycha codziennością, nie tracąc przy tym wyrafinowania.

 

L’Universel – Chanel bez granic

 

Trzecia część kolekcji miała wymiar niemal kosmiczny. Tweed, najważniejszy materiał w historii domu, stał się transparentny, ręcznie wiązany i rozciągnięty do form przypominających siatki. Marynarki przypominały bardziej rzeźby niż ubrania, a ich wewnętrzne podszycia z drukowanych jedwabi były celebrowane równie mocno jak sama konstrukcja.

 

Biżuteria odegrała kluczową rolę – nie tylko perły, ale też szkliwione łańcuchy, planety z barwionego szkła i ciężkie emaliowane dodatki. Na stopach pojawiły się klasyczne buty z kontrastowym noskiem, ale w wersji, która mogłaby podbić przyszłość. Blazy opowiedział o wolności – wolności, która nie należy tylko do jednej kobiety Chanel, ale do wszystkich:

 

„Chanel to miłość. Narodziny nowoczesności w modzie wywodzą się z historii miłosnej. To właśnie uważam za najpiękniejsze. Nie ma w tym ani czasu, ani miejsca; to idea wolności. Wolności noszonej i wywalczonej przez Gabrielle Chanel.”